πανυποφυσισμός

ο

γενική λειτουργική ανεπάρκεια τής υπόφυσης, η οποία έχει απήχηση σε όλους τους από αυτήν διεγειρόμενους ενδοκρινείς αδένες, ή, με στενότερη σημασία, τού πρόσθιου λοβού της.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο, πρβλ. γαλλ. panhypopituitarisme < παν-* + ὑπόφυση + -ισμός*].